Hoe je je fomo kan temmen nu de wereld weer langzaam open gaat

Wat te doen met fomo-gevoelens?

Germain Miedema 25 mei 2020

Hoe je je fomo kan temmen nu de wereld weer langzaam open gaat

Nu we weer kijken naar wat er wel mag, is er een schaarste ontstaan. Restaurantjes, concerten en vakantiehuisjes kunnen maar voor 30% vol. En dat betekent dat het gevoel van fomo alweer voorzichtig aanwakkert. Helemaal nu die beste vriend of vriendin al iets heeft geboekt, giert het tempo van 'ik mis iets' omhoog.

Mijn fomo is stuk, kopt Aaf Brandt Cortius in de Volkskrant. Een verrassend stuk waarin ze haarfijn omschrijft hoe rustig het was tijdens dit mooie corona-tijdperk. Een lege agenda, dankzij het afzeggen van ogenschijnlijk geweldige afspraken als rijke lunch met vriendinnen, een zakenmeeting en een prachtig concert in één week. Weg voelen ze ineens als een verlichting. Eindelijk konden we even niks doen. Maar nu zwelt de fomo weer aan....

Van fomo naar jomo naar como

De grote vraag: kan je dat fomogevoel verslaan? Kunnen we prijzen wat anderen doen, zonder dat we onszelf teleurgesteld voelen? Hoe kunnen we kiezen, zonder dat we bang zijn het verkeerde gekozen te hebben. Ik ben daar al lang mee bezig. Ik was het type dat vroeger boos kon worden op mijn vriendin, omdat zij iets ging doen met anderen vrienden EN IK DAT WEEKEND NIET. Gelukkig ben ik van dat innerlijke jaloerse hondje af.

Sommige trainen het niet-fomo-gevoel via jomo. Joy of missing out. Ik vind dat toch een beetje ironisch. Hoe kun je nou plezier halen uit het feit dat jij een saaie dag hebt? Ik werk daarom liever volgens: como. Choice of missing out. Het is nog lang niet volmaakt, maar de uitwerking tot nu toe is al erg fijn.

Hoewel het idee van je relatie plannen mij volkomen belachelijk leek, sprak een knagend mannetje in mijn achterhoofd: "Waarom ook niet?"

I like it when things come together

Met mijn vriendin Evelyn hanteer ik namelijk een jaarschema. Gecombineerd met het stapeltje geld dat we proberen te verdienen, bouwen we elk kwartaal aan ons plan. Zoveel naar het huidige huis, zoveel naar vakantie, zoveel naar onze wekelijkse bezigheden, en een heleboel in de grote pot; die nu vooral bestemming tiny house of appartement heeft. Daarnaast hebben we onze eigen potjes, voor bijvoorbeeld Hintle ;).

Ik heb dit geinspireerd uit Getting Things Done, een manier van efficient werken en plannen. En hoewel ik het idee van je relatie plannen eerst volkomen belachelijk vond, sprak een knagend mannetje in mijn achterhoofd: "Waarom ook niet? Achter alles zit een plan, behalve mijn relatie." Maarja, een relatie, die moet natuurlijk organisch ontstaan. - was geschreven: alle romcoms uit Hollywood... Dé HEL ermee en ook Evelyn vond dat een goed idee. Mede door dit planmatige zijn we nu blijer dan ooit met elkaar. Dat voelt als een goeie the-A-team oneliner.

Verrassingsweekenden en feestjes als beloning

We hebben bijvoorbeeld vastgelegd dat we twee verrassingsweekenden per jaar doen. Eentje organiseert zij aan het einde van het jaar, eentje organiseer ik aan het begin van het jaar. Daarna is het festivaltijd, en dan gaan we elk kwartaal naar een festival. Dit jaar: Wildeburg en ADE. (helaas pindakaas, nu sparen we door. Voor een grotere reis, of ons huis. Net wat als eerste mag.)

We kiezen er dus voor om 4 keer per jaar een weekend los te gaan. En dan bedoel ik ook echt LOS. Niet op de centen mekkeren en zeker op de festivals een klein verdovend middeltje in de bloedbanen. Gaan met die vitamine c. Wat ik hier zo fijn aan vindt? Mijn herinneringen aan elk jaar zijn super overzichtelijk. Want naast fomo, leid ik ook aan fear of forgetting all, of in caps: FOFA. - Dit vooraanstaande begrip, slurp ik zo uit mijn mouw - Daarnaast voelt uitjes met mate alsof we elk kwartaal naar een beloning toeleven. De 'kijk, dit heb je verdiend voor al het harde werk dit Quutje'.

"Wij eten meestal bij een vlug wokrestaurantje, of onze lokale knuffelturk"

Genieten buiten de deur

Buiten de kwartaaluitjes, budgetteren we 1 a 2 keer in de maand uiteten. Dat klinkt groter dat het is, hoor. Voor ons is uiteten zo simpel als het woord: niet thuis of bij vrienden eten. Wij eten meestal bij een vlug wokrestaurantje, onze lokale knuffelturk (het is echt een schatje) en als 'de gezamelijke' het toelaat, aan de sushi band. Bijkletsen over hoe we het doen, wat ons bezighoudt en vooral: niet afwassen. Het eten is alles behalve wereldschokkend, maar we kunnen het wel lekker vaak.

Die jaarplanning helpt me dus enorm met kiezen. Nu iedereen zo lief is om weer te vragen wat we gaan doen, leert een simpele blik me ook weer: leuk al die feestjes van anderen, maar meer kan ík niet betalen. Daarnaast kan ik helemaal niet al mijn vrienden tegelijk zijn. Want dat zou desastreuse gevolgen hebben voor het leven dat ík graag wil leiden. Hopelijk geeft het je mooie inzichten hoe je fomo kan verslaan. Hoewel, ik kan nog veel tips gebruiken, dus ik ben benieuwd naar hoe jij je gevoel van choice of missing out verbetert.